Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Więcej informacji w naszej polityce prywatności.
Wyjaśnienia do artykułu pt. "Mogłam stracić nogę, bo lekarz mnie nie przyjął" z dziennika Fat
10-08-2016
Dziennikarka Marcelina Ławińska zbierając materiały do artykułu prosiła o informacje nt. zwrotu kosztów leczenia za granicą. Możliwość podjęcia leczenia za granicą i zwrotów kosztów dają polskim pacjentom przepisy dyrektywy transgranicznej. Dotyczą one jednak leczenia planowego, a nie – jak w przedstawionej historii pomocy doraźnej, a następnie kontynuowania leczenia zgodnie ze wskazaniami lekarza.
W sytuacji nagłego urazu każdy pacjent ma prawo zgłosić się do szpitalnego oddziału ratunkowego lub izby przyjęć. Po otrzymaniu pomocy, w przypadku konieczności kontynuowania dalszego leczenia specjalistycznego, kontroli, rehabilitacji lub innych form leczenia pacjentka powinna otrzymać od konsultującego lekarza skierowanie na dalsze leczenie w zależności od jej potrzeb. Lekarz wystawiający skierowanie ma obowiązek wpisać na nim szczegółową informacje dotyczącą np. terminu wizyty kontrolnej. Placówka, w której pacjent decyduje się na kontynuacje leczenia ma obowiązek przyjąć go w terminie wskazanym na skierowaniu z SOR lub izby przyjęć. Przypominam też, że w stanach nagłych świadczenia zdrowotne są udzielane bez wymaganego skierowania. (reguluje to art. 60. Ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych).
Narodowy Fundusz Zdrowia finansuje leczenie pacjentów. To lekarz prowadzący pacjenta ustala jego zakres, a także terminy, w jakich będzie ono prowadzone.
