Komunikat dla świadczeniodawców
20-12-2017
Świadczeniodawco – pamiętaj, że masz obowiązek udzielania kompleksowych świadczeń opieki zdrowotnej
Co to znaczy?
Jeśli Pacjent wymaga wykonania niezbędnych dla prawidłowego leczenia dodatkowych badań diagnostycznych, skierowania na badania wystawia i pokrywa ich koszty świadczeniodawca, który je zleca. Lekarz informuje też Pacjenta gdzie wykonać badania.
Przykłady:
Jeżeli lekarz specjalista, który wystawił skierowanie na badanie rezonansu magnetycznego (MR) lub tomografię komputerową (TK) uznał, że badanie powinno być wykonane z kontrastem i zaznaczył to na skierowaniu, to powinien wystawić Pacjentowi skierowanie na badanie kreatyniny i wskazać, gdzie należy wykonać badanie.
Pacjentowi należy przypomnieć, żeby okazał wynik badania w placówce w której MR lub TK będzie wykonywany.
W przypadku zakwalifikowania Pacjenta do leczenia w oddziale szpitalnym, a w szczególności do planowego leczenia operacyjnego, wykonanie niezbędnych badań diagnostycznych i konsultacji należy do szpitala. Odsyłanie Pacjentów, np. do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub sugerowanie Pacjentowi, że może wykonać je we własnym zakresie, jest niezgodne z przepisami.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1146 z późn. zm.):
§ 8 ust. 1 Świadczeniodawca zapewnia udzielanie świadczeń w sposób kompleksowy obejmujący wykonanie niezbędnych badań, w tym badań laboratoryjnych i diagnostyki obrazowej, oraz procedur medycznych związanych z udzielaniem tych świadczeń.
§ 12 ust. 7 W przypadku skierowania pacjenta do szpitala, w szczególności do planowego leczenia operacyjnego, szpital wykonuje konieczne dla leczenia w szpitalu badania diagnostyczne i konsultacje.
§ 12 ust. 1 Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, kierując świadczeniobiorcę do poradni specjalistycznej lub do leczenia szpitalnego, dołącza do skierowania:
1) kopię wyników badań diagnostycznych i przeprowadzonych konsultacji, będące w jego posiadaniu, umożliwiające lekarzowi ubezpieczenia zdrowotnego lub felczerowi ubezpieczenia zdrowotnego kierującemu postawienie wstępnego rozpoznania stanowiącego przyczynę skierowania;
2) istotne informacje o dotychczasowym leczeniu specjalistycznym lub szpitalnym oraz zastosowanym leczeniu.
